زمین میخورد

حـــواسم را هرطرف که پرت میکنم

پیش تـــو زمین میخورد...

جنون...

ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻼ‌ ﻧﺮﻭﯾﺪ ﭘﯽ ﺷﻔﺎ ...

ﻫﺮآﻧﮑﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ﺑﻪ ﺟﻨﻮﻥ ﻣﺒﺘﻼ‌ﺗﺮ ﺍﺳﺖ...

گوارای وجودت...

دوستم اومده از کــــربــلا

ســـوخـــتــه دلــمو با خاطرات

کرب و بلای غرق خطر؛عشق میدهد...

فتوای غالب عقلا فرق می کند!

دلهای کرب و بلایی؛عجب صیقلی ترند!

تبعیض نیست؛نوع جلا فرق می کند

اصلا حسین! جنس غمش فرق می کند...

شکر خدا که فاطمه تو را خرید...

رفتی و مستجاب شد آخر دعای تو

رفتی و جور شد سفر کربلای تو

گوارای وجودت مــطـــهـــرم

رسیدی کربلا؛الحمدلله!

گفتم...

گفتم که بود ... گفتا که یار 

گفتم چه گفت ... گفتا قرار

گفتم چه زد ... گفتا شرار 

گفتم بمان ..... نشنید و رفت 

ღ❤

ღ❤ ای دوست به حنجر شهیدان صلوات

.ღ❤ بر قامت بی سر شهیدان صلوات

.ღ❤ از دامن زن مرد به معراج رود

.ღ❤ بر دامن مادر شهیدان صلوات

خدایا...

خدایا

تو خود گفتی هرکه عاشق من باشد؛عاشقش خواهم بود...

وهرکه را عاشق باشم

"شهیدش" خواهم کرد

و خون بهای شهادتش را نیز خواهم پرداخت.

خدایا

من عاشق توأم....!

....

من الحقیر الی الشهید..............

فاطمیه...

در فاطمیه بود که ما سینـه زن شدیم

با پیرهن سیاه عزا سینـه زن شدیم

گفتی جواز کرببلا روضه ی من است

اصلاً به عشق کرببلا سینـه زن شدیم

...........

روی ماه

بوسیدن روی ماه............

شهید ردانی پور

دور هم گرد نشسته بودیم. مصطفی بغل دست آیت الله بهجت نشسته بود . 

دانه دانه بچه ها را معرفی می کرد . 

ازعملیات فتح المبین گزارش می داد

« رزمنده های غیور اسلام ، باب فتح الفتوح را گشودند. 

ماسربازهای امام خمینی، صدام و صدامیان را نابود می کنیم.» 

حاج آقا سرش پایین بود و گوش می داد. 

حرف های مصطفی که تمام شد، 

دستش را زد پشت مصطفی وگفت

« مصطفی ! هر کدوم ما یه صدامیم. یه وقت غرور نگیردمون.» 

شهید مصطفی ردانی پور